Na pożegnanie Antalyi

To już ostatnia porcja fotografii z Antalyi i nasze ostatnie chwile w tym mieście. Ostatni spacer wieczorem, podczas którego dyskretnie  obserwujemy scenę zaręczyn. Romantyczna kolacja, jacht, morze, światło księżyca unoszące się na granatowych falach. Tylko ten wiszący nad parą kamerzysta... Zbyteczni świadkowie.

Milion spraw, trochę słodyczy i wieczorny spacer po Antalyi

Trochę przeciągnęła się zaplanowana przerwa w pisaniu. Zdążyłam pogrzebać jedynie w wystroju bloga, wpuściłam trochę światła (ciekawe czy się Wam podoba?), i zaraz się posypało. Czy też macie tak, że gdy nadchodzi dużo wolnego czasu, zamierzacie odpocząć i zająć się li tylko przyjemnymi rzeczami, na przykład blogiem, wówczas okazuje się nagle, że jest mnóstwo spraw do pozałatwiania, zaległości do zrobienia? Czas przesypuje się jak piasek między palcami, ferie uciekają i za chwile znów trzeba będzie wrócić do pracy. Pocieszające jest tylko to, że komputer po zainstalowaniu najnowszych sterowników karty graficznej, jakoś mniej się wiesza. Odpukać w niemalowane... Może idzie ku lepszemu :)

Zdążyłam natomiast troszkę zapoznać się z "oskarowym" (tegorocznym) repertuarem filmowym i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Próbujemy z Ines typować, ale wybór jest dość trudny.

Lufthansa zmieniła mi w międzyczasie godzinę lotu powrotnego i będę zmuszona nocować w Warszawie lub szukać kogoś, kto zechciałby przywieść mnie późno wieczorem z Opola, bo niestety nie załapię się na ostatni autobus. 

 Najwyższa pora zabrać się za przygotowania do spotkania z Gruzją, przygotowany mam zestaw lektur + trochę przypomnienia z dziedziny fotografii podróżniczej. Do tego jeszcze filmy, Travelbit forum i kilka blogów tematycznych.

Spaceru po Antalyi ciąg dalszy

Na szczęście doczekałyśmy ferii, a ja mogłam skorzystać z laptopa Ines, by przygotować następną porcję zdjęć z Antalyi. Mój komputer ma się coraz gorzej, zawiesza go byle większe zdjęcie. Coraz częściej przestaje działać nawet bez powodu. Moja diagnoza - problem z płytą główną. Musze znaleźć speca  i skonsultować objawy chorobowe.

Antalya, miasto czarodziejów

Zanim napiszę jakie to czary mnie urzekły, krótka informacja -jeśli podobają Ci się moje fotografie lub to o czym piszę, możesz wysłać sms o treści: C00388 (W numerze bloga znak 0, to cyfra zero) na numer: 7122. Koszt SMS to 1,23zł. Dochód z SMS zostanie przekazany na integracyjno - rehabilitacyjne obozy dla dzieci z ubogich rodzin i dzieci niepełnosprawnych.

 A teraz wracajmy do Antalyi. Miasta czarodziejów?

Antalya - wypoczynek z małą nutką rozczarowania

Dlaczego właśnie z taką nutką? Otóż... Ale może po kolei. W Antalyi, razem z młodą Australijką, miałyśmy mały problem z dotarciem do naszego hoteliku. Ona szukała uliczki tuż obok naszej. Obydwie, w tłocznym autobusie, z mapą w jednej dłoni, drugą próbując się utrzymać w pionie, a trzecią - no właśnie - nieomalże trzecią, próbowałyśmy opanować nagle niezwykle ruchliwe bagaże. Gdy wysiadłyśmy na wskazanym przystanku, licząc, że gdzieś tu jest właśnie stare serce Antalayi, okazało się, że nie koniecznie. Na szczęście przechodnie z wielką serdecznością starali się nam pomóc. I tak powolutku, krocząc jedna za drugą, dotarłyśmy do bramy Hadriana (wzniesiona na cześć pobytu Hadriana w mieście w 130r.),  tu pożegnałyśmy się z naszą towarzyszką i przeszłyśmy po szklanych płytach, tuż nad fragmentem starożytnej ulicy. Jak by to była brama między wymiarami, czasem. 

Mała awaria

Z powodu małej awarii systemu immunologicznego, grypy i potężnego kataru, zawieszamy chwilowo nasze opowieści z drogi i na przekór. Wycofujemy się na z góry zaplanowane pozycje w celu wygrzania starych kości, by jutro znów stanąć na nogi i udać się do pracy. Za nieplanowaną przerwę wszystkich przepraszamy.

Antalya wkrótce

I jeszcze o Pamukkale