Egipt. Sahara. Ostatnie rzeczy...

- ostatnie spojrzenie na wielki bezkres,

- ostatnia jazda po bezdrożach,

- ostatnie obozowisko i rozpalanie żywego ognia,

- ostatni zachód słońca na pustyni,

- ostatni pyszny posiłek jedzony pod gwiazdami,

- ostatni widok tak rozgwieżdżonego nieba,

- ostatnie spotkanie z pustynnymi dobrymi duszkami - fenkami i ich ostatnie karmienie,

- ostatnie rytmy bębenka porwane przez echo i powtarzane, powtarzane...

- ostatnie ślady moich bosych stóp na dziewiczym piasku,

- ostatni poranek i widok spokojnie śpiącego na piaskach Sahary mojego dziecka,

- ostatnie chwile samotnego rozmyślania, zanim wszyscy się obudzą,

- ostatnie zapiski piórem pośród księżycowego krajobrazu,

- ostatni zachwyt nad tym wyjątkowym miejscem otoczonym białą bezową pianką,

- ostatnie spojrzenie na Kryształową Górę,

- ostatnia droga do Bahariji,

- ostatnie chwile w Eden Garden Camp...

Przed nami długa droga do Oazy Siwa...

Dodam, że lisek Fenek był stworzonkiem sprytnym. Przychodził do stołu i ściągał kosteczki wszystkie z talerza na ziemię, po czym zamierzał brać po jednej i odchodzić na bok w celu konsumpcji. Ja byłam stworzeniem przekornym, i gdy odchodził, zbierałam ściągnięte kosteczki i kładłam z powrotem na talerz. Po czym lisek wracał i zabawa zaczynała się od początku :) Na usprawiedliwienie dodam, że chciałam go troszkę przytrzymać przy stole do zdjęcia, zwłaszcza, że było bardzo ciemno :)