399. O kobiecie niezwykłej czyli stopem na emeryturze

Od dawna chciałam o niej napisać, o mojej idolce. Zapewne uśmiechnęłaby się, że tak ją określam. Ale to prawda, stanowi dla mnie wzór do naśladowania. I dzięki niej nie straszne mi jest słowo - emerytura, dzięki niej wciąż wierzę, że kiedyś zrealizuję wszystkie moje marzenia. O kim mowa? O Pani Teresie Bancewicz.

[fotografia: internet]

"Zawsze marzyłam o podróżach, jednocześnie miałam świadomość, że nigdy nie będą to wyjazdy organizowane przez biura turystyczne. Z jednej strony, to konieczność oszczędzania, a z drugiej brak umiejętności i woli podporządkowania się narzuconym rygorom."

Pani Teresa urodziła się w 1934 roku, ukończyła wrocławską Wyższą Szkołę Plastyczną, urodziła dwójkę dzieci, przez 35 lat pracowała jako projektantka i w wieku 55 lat zostaje zwolniona z pracy, z wcześniejszą emeryturą w wysokości 300zł. Kilka miesięcy później pracę traci również jej mąż. Wyprowadzają się do starego domu w Przejęsławiu. Zaczynają się problemy, choroby, w końcu depresja. Ale gdy Teresa Bancewicz kończy 62 lat wyrusza w swoją pierwszą podróż autostopem do Skandynawii, przez Rosję, Litwę, Estonię, nie mając namiotu i w pożyczonych od syna butach - korkach. Za sprzedane prace kupiła bilet na prom.  

"O dziwo, po tej pierwszej podróży wróciłam do domu zdrowa – ustąpiły mi wszelkie dolegliwości, ani serce mi nie migotało, ani wrzody nie dokuczały, właściwie nie musiałam używać zabranych ze sobą leków – mówi autostopowiczka. – Ta przymusowa głodówka, którą ze względów finansowych odbyłam w podróży, oczyściła organizm i tym lekarze tłumaczyli ten cud."

[fotografia: internet]

Od tamtego czasu zwiedziła Amerykę Północną, Afrykę Północną, Azję, dotarła do Japonii i na Kubę. Co roku, we wrześniu pakuje swój ponad 20 kilowy plecak (a jest kobietą drobniutką), zabiera akwarelowe kartki wyklejane suszonymi kwiatami, które sprzeda po drodze i wyrusza na spotkanie świata autostopem. Europę traktuje tylko jako przystanek, bazę wypadową do poznania tego co najdalej. Pieniądze nie są barierą, ma najniższą emeryturę. Wiek nie jest przeszkodą - Pani Teresa ma w tej chwili 79 lat. Nie jest dla niej problemem również język - zna jedynie podstawowe zwroty i słowa po niemiecku. Otwarta, ciekawa świata, młoda duchem i piękna.

[źródło: internet]

 

"Istotą podróżowania jest oczekiwanie na to co może mnie spotkać. To adrenalina, zaskoczenie, niespodzianka. Nie mam żadnych obowiązków. Jestem wolna. Moim pragnieniem jest poznawanie człowieka pod wszystkimi szerokościami geograficznymi." - mówi Pani Teresa. 

Co zabiera w drogę?

- od 8 do 10 kilo płatków i mleka w proszku, wystarcza to na 2 posiłki dziennie przez dwa miesiące,

- 250 kostek suchego paliwa do kuchenki,

- zrobioną z puszki maszynkę do gotowania,

- aluminiowy garnuszek,

- śpiwór,

- namiot,

- kilka kilo wykonanych ręcznie pocztówek, 

- akcesoria higieniczne,

- ciepłe ubrania,

- łyżkę i widelec,

Ale najważniejszą rzeczą jest uśmiech dla drugiego człowieka. 

Jeśli ktoś chciałby przeczytać więcej na temat Pani Teresy Bancewicz - artykuł w Wysokich Obcasach

 Filmy O Pani Teresie "W zasięgu ręki":

Tu można zobaczyć film "Tym razem Kazachstan"